กำลังใจที่มองไม่เห็น..(แต่รับรู้ได้ด้วยความรู้สึก)..

เรื่องราวในชีวิตของคนเรา...
ถ้าจะเปรียบกับหนังสือ...
>>>…ก็คงจะเป็นหนังสือชีวิตเล่มใหญ่...
>>>…บางคนใช้เวลาเขียน 10 ปีบ้าง 20 ปีบ้าง..
>>>…หรือบางคนใช้เวลาเขียนตลอดเวลาและชั่วชีวิต....

เพราะมีหลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา..
+ + ดีบ้าง – ไม่ดีบ้าง...
+ + สุขบ้าง – ทุกข์บ้าง...
+ + ดีใจบ้าง – เสียน้ำตาบ้าง...
+ + ประสบความสำเร็จบ้าง – ผิดหวังบ้าง...

ถ้าหากจะเปรียบชีวิตเหมือนละคร..
ก็คงจะเป็นโรงละคร..โรงใหญ่...ที่มากไปด้วยผู้แสดงบทต่าง ๆ
>>>…ในบางครั้ง...
>>>…เราต้องแสดงบทเป็นพระเอก – นางเอก...
>>>…หรือบางเวลา...
>>>…เราต้องแสดงบทเป็นผู้ดีบ้าง – ผู้ร้ายบ้าง...
>>>…ขึ้นอยู่กับว่า...ผู้กำกับจะให้เราแสดงอย่างไร ?

จะเห็นได้ว่า...
^-^ ในบทละครแห่งชีวิตของเรา...
^-^ ก็ได้ถูกจารึก – ขีดเขียน ไปตามบทบาทสมมุติ
^-^ ที่โลกแห่งภาพมายาได้หลอกล่อ..ภาพจินตมายา..ลงในจิตวิญญาณของเรา...

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม...
>>>…โลกแห่งภายมายาก็ได้แสดงบทบาทต่าง ๆ
>>>…ให้เราได้เรียนรู้...และเข้าใจ...
>>>…ว่าโดยสัจธรรมแล้ว...
>>>…สิ่งต่าง ๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นภาพจินตมายา..ที่เกิดขึ้นในจิตใจเรา...

ถ้าภาพจินตมายามาในรูปแบบของกำลังใจ...
จินตภาพนั้นก็จะปรากฏรูปขึ้นอย่างแจ่มชัดในความรู้สึกของเรา...

ดังนั้น..
+ + + การสร้างกำลังใจให้บังเกิดขึ้นในจิตใจของเรา..
+ + + ก็สามารถทำได้โดยวิธีการง่าย ๆ คือ...
+ + + การหลับตา...แล้วปลูกพลังแห่งความรู้สึกในแง่บวก...
+ + + ปรับทัศนคติในการคิดดี คิดในแง่บวก...
+ + + และบอกความรู้สึกดัง ๆ ให้ปรากฏในความรู้สึก..+ + + ในส่วนลึกของจิตใจ...

ด้วยการบอกกับตนเองว่า...
ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจ....
>>>…คำว่า...แพ้...
>>>…คำว่า...ทำไม่ได้...
>>>…คำว่า...ไม่มี..ไม่เป็น..ไม่ได้...
>>>…ไม่มีอยู่ในหัวใจของฉันเลย...

แล้วกำมือแน่นประทับไว้ที่หัวใจเรา...
พร้อมหลับตา...เบา ๆ ..บอกความรู้สึกเช่นนี้...ให้หัวใจของเราได้รับรู้
และรับทราบตามความเป็นจริง...
โดยที่เราใช้หัวใจพูดด้วยเสียงดัง ๆ ให้ปรากฏจินตภาพภายในจิตใจของเรา...ว่า...
>>>…ฉันต้องทำได้....
>>>…ฉันต้องทำได้แน่นอน...
>>>…ฉันต้องทำได้อย่างดีที่สุดแน่นอน....

ทุกครั้งที่เราบอกกับด้วยตัวเอง...
ด้วยความรู้สึกแห่งพลังใจที่เต็มเปี่ยม...
จินตภาพเหล่านั้น...ก็จะปรากฏในจิตใจของเสมอ...และตลอดเวลา...
ดังที่เราเข้าใจว่า...กำลังใจที่มองไม่เห็น..(แต่รับรู้ด้วยความรู้สึก)...นั่นเอง...

บทความโดย...ชายน้อย..