~ ~ อยากให้คุณอ่านเรื่องนี้...วันละ ๓ รอบ ~ ~

เรื่องราวที่เราส่งมาให้คุณนี้...ช่างงดงาม..
ขอใช้เวลาแค่ ๓๗ วินาที
เพื่อคุณจะได้อ่านเรื่องนี้
แล้วความคิดของคุณจะเปลี่ยนไปชั่วกาล

ชาย ๒ คน ป่วยหนักทั้งคู่
นอนอยู่ที่โรงพยาบาลในห้องเดียวกัน

ชายคนแรก..
ได้รับอนุญาตให้ลุกนั่งได้

วันละ ๑ ชั่วโมงในช่วงบ่าย
เพื่อช่วยระบายของเหลวในปอด
เตียงของเขาอยู่ริมหน้าต่าง...
ซึ่งมีเพียงบานเดียวในห้องนั้น..

ชายอีกคนหนึ่ง...

หมอให้นอนราบตลอดเวลาอยู่บนเตียง...

ชายทั้งสองคนที่ร่วมห้องกัน
ก็ได้คุยกันถึงเรื่องของชีวิตของตน
พวกเขาเล่าให้กันฟังถึงเรื่องภรรยา...

เรื่องครอบครัว..เรื่องบ้าน..
เรื่องการงาน...เรื่องสมัยถูกเกณฑ์ทหาร...
เรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่าง ๆ ในวันพักร้อน...

ทุกวันในช่วงบ่าย...
ชายที่นอนเตียงริมหน้าต่าง...
จะบรรยายให้เพื่อนร่วมห้องฟังว่า...
มีอะไรเกิดขึ้นภายนอกบ้าง...
ชายคนที่ต้องนอนราบอยู่....
ก็รู้สึกดีขึ้น...
จากเวลาแค่ ๑ ชั่วโมง..

ที่เพื่อนที่นอนริมหน้าต่างบรรยายให้ฟัง..
ว่า...มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง...
>>>…มันทำให้เขารู้สึกเหมือนว่า

>>>...เขาได้ดำเนินชีวิตตามปกติ...
>>>…โลกของเขาดูกว้างขวางขึ้น..

>>>...และมีชีวิตชีวาขึ้น....
>>>…จากกิจกรรมหลากสีสันของชีวิต..

>>>...ที่ดำเนินไปในโลกภายนอก....

ชายที่ได้รับโอกาสให้ลุกนั่ง...
บรรยายให้ชายที่ต้องนอนราบตลอดเวลา...

เห็นภาพว่า...
>>>...หน้าต่างที่มองออกไป...

>>>...เห็นทะเลสาบที่สวยงาม...
>>>...ฝูงเป็ด..และ...

>>>...หงส์ลอยล่องอยู่บนน้ำ...
ในขณะที่เด็ก ๆ แล่นเรือใบจำลอง...
คู่รักวัยเยาว์เดินจูงมือกัน...

มีดอกไม้สีสัน..สวยงาม..เบ่งบานอยู่รอบ ๆ...
และเห็นตึกรามทันสมัยของตัวเมืองอยู่ไกล....

ในขณะที่ชายนอนริมหน้าต่าง...

บรรยายให้เพื่อนฟัง...
ถึงรายละเอียดต่าง ๆ ด้านนอก....
ชายที่นอนราบอยู่ก็หลับตาลง....

จินตนาการให้เห็นภาพตามไป....

ยามบ่ายของวันที่อบอุ่นวันหนึ่ง...
ชายที่นอนอยู่ริมหน้าต่างได้เล่าว่า....
ชายอีกคนไม่ได้ยินเสียงของวงดนตรีนั้นเลย...
เสมือนเขาสามารถได้รับฟัง...

และแลเห็นได้จากคำบรรยาย...
ที่พรรณนาได้อย่างละเอียดลออ...

ของเพื่อนที่อยู่ริมหน้าต่าง...

วันเวลา...เป็นสัปดาห์...

เป็นเดือน....ผ่านไปเช่นนั้น...

เช้าวันหนึ่ง....
เมื่อจะเข้าไปดูแลคนไข้...
พยาบาลเวรเช้า...ได้พบร่างที่สงบนิ่งไร้ชีวิต...

ของชายที่นอนริมหน้าต่าง...
เขาได้จากไปอย่างสงบนิ่งขณะนอนหลับ...
เธอเศร้าใจมาก....

และได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายฌาปนกิจมารับศพของเขาไป...

เมื่อการจัดการศพผ่านไปเรียบร้อย....
ชายที่เป็นเพื่อร่วมห้องได้เอ่ยปาก...ขอย้ายเตียง...
ไปนอนที่ริมหน้าต่างแทนเพื่อนผู้จากไปของเขา...

ชายผู้ซึ่งต้องนอนราบกับเตียงเป็นเวลานาน...

ได้พยายามยันร่างกายของเขาขึ้นด้วยศอก...

แม้มันจะเจ็บปวดและยากลำบาก...
ด้วยความกระหายที่จะมองเห็นโลกภายนอก....

ด้วยตาของเอง....

และ...เมื่อเขายันกายขึ้นมองผ่านหน้าต่างไปได้...
เขากลับเห็นเพียงแค่....
>>>“....ผนังตึกว่าง ๆ....”<<<< ด้วยความข้องใจ...
เขาได้ถามพยาบาลผู้ดูแลเกี่ยวกับเพื่อนร่วมห้อง...
ผู้เพิ่งจากไป...
ผู้ซึ่งได้พรรณนาถึงความงามของโลกภายนอก...

ที่อยู่นอกหน้าต่างนั้นให้เขาฟัง...

นางพยาบาลเล่าว่า....
>>>…“ชายผู้เพิ่งจากไปนั้น...ที่แท้..เป็นคนตาบอด...
>>>…ไม่สามารถแม้แต่จะมองเห็นว่า...

>>>...มีผนังว่างเปล่านอกหน้าต่างบานนี้...”

ที่เขาเล่าให้คุณฟังถึงโลกภายนอกที่สวยงามนอกหน้าต่าง....
>>>…อาจเพราะ....แค่อยากให้กำลังใจคุณ...”

เรื่องนี้บอกเราว่า...

>>>…ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในโลก...
>>>…ที่เราสามารถทำให้คนอื่นมีความสุข...
>>>…ไม่ว่า...

“....เราจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม...”

การแบ่งปันเรื่องทุกข์ใจให้คนอื่นรับรู้..
อย่างมากก็ลดความทุกข์ของเราไปครึ่งหนึ่ง....
แต่ถ้าแบ่งปันความสุข...
ที่เรามีให้คนอื่น...
>>>…เราก็สุข...เขาก็สุข...
>>>…ความสุขก็จะเป็น ๒ เท่า...

ถ้าอยากรู้สึกว่า...รวย...
จงอย่านับแต่เงินและทรัพย์สินที่มี...
แต่จงนับสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข...

ที่เงินไม่สามารถซื้อหาได้...เข้าไปรวมด้วย...

ชายน้อย...
อยากให้คนทั้งโลกได้อ่านเรื่องนี้...

ที่มา... E-mail >Lebanon4ever>

to >…พี่อุไร นกน้อย...